Winiarze uprawiają winorośl wyłącznie na obszarze nasłonecznionych zboczy mikroregionu kozieleckiego.
EKSPOZYCJA WINNIC
Ekspozycja winnic jest południowa, południowo-zachodnia lub zachodnia, nachylenie stoków bardzo zróżnicowane – wynosi od 4 do 18 %. Otoczenie rzeki, wraz z eksponowanymi stokami skarp, jest wyraźnie cieplejsze, bardziej suche i zaciszne niż tereny sąsiednie.
GLEBY
W winnicach występują gleby wytworzone z piaszczysto-gliniastych materiałów deluwialnych zakumulowanych w wyniku procesów stokowych zachodzących w przeszłości na zboczach Doliny Wisły. Są one bogate w próchnicę glebową i mają z reguły odczyn zasadowy. Terroir tego typu jest bardzo obiecujący dla uprawy odmian z rodziny pinot.
Winnice w Kozielcu były znane już w średniowieczu. Ponad 700 lat temu, kiedy na sąsiadujących z Wisłą kozieleckich zboczach rosły rzędy owocowych drzew i winorośli, książę pomorski Mściwoj II spotkał się z księciem wielkopolskim Przemysłem II. W 1290 roku książę pomorski przekonał późniejszego króla Polski, by biskupstwa włocławskie i gnieźnieńskie otrzymały nowe posiadłości w kasztelanii świeckiej: biskup włocławski – Komorsk i Świekatowo, a arcybiskup gnieźnieński – Gruczno oraz Kozielec.
Arcybiskupem gnieźnieńskim był wówczas Jakub Świnka, bliski współpracownik Przemysła II. Nabył on Kozielec z winnicą i sadami – Kozlec cum vinea et pomeriis*. Ten spory majątek zajmował wówczas powierzchnię 1154 mórg pruskich (czyli ponad 654 dzisiejsze hektary).
* Stanisław Kujot, “Dzieje Prus Królewskich. Cz. 1, Do roku 1309”, Toruń 1915
